Mijn fotografieweg / contact.
Als tiener fotografeerde ik al graag.
Vaak met de camera van mijn zus, een “Agfa klak “.
Dat ging niet veel verder dan foto’s in huiselijke kring en op vakantie.
Mijn vader, die toen hij jong was veel fotografeerde en mijn fotografie wel waardeerde, kocht voor mij,
van een bevriende zakenrelatie, een 2e hands Konica spiegelreflex.
Ontwikkelen en afdrukken liet ik destijds aan de fotowinkel over.
In 1979 kwam ik mijn grote liefde Max tegen en die bleek ook te fotograferen.
Bovendien had hij in een kast een doka gebouwd.
De doka verhuisde na enige tijd naar een kamer in mijn huis, wat al snel ons huis werd.
Toen leerde ik ook ontwikkelen en afdrukken.
Ik fotografeerde in die tijd voornamelijk zwart-wit.
Ik kreeg behoefte aan feedback, dus werd ik lid van fotoclub Ericamera, waar ik veel heb geleerd en gelachen.
Ook nam ik deel aan diverse workshops en cursussen. Waarbij ik zeker die van Wam Valentijn wil vermelden,
die het lef bij me wakker maakte om ‘eigen’ creatieve beelden maken.
In 1999 werd ik, na ballotage van 20 zwart-wit foto’s, toegelaten tot de landelijke gespreksgroep Bondsmeesterklasse van de Fotobond.
Momenteel maak ik, naast lid van de BMK-gespreksgroep, ook deel uit van een huiskamer fotogroepje en het fotocollectief F10.
In feite zijn al mijn foto’s een weerslag van mijn leven en mijn gevoelens.
Ik fotografeer vanuit wat ik ervaar op dat moment , zowel in mijn zelfportretten als wat ik tegenkom op straat en in mijn leven. Als iets of iemand me raakt en/of verwondert fotografeer ik dat. Soms zie ik pas achteraf hoe dat klopt met wat me bezighoudt.
In mijn portretten probeer ik mensen te vangen zoals ik hen op dat moment ervaar.
Ik dubbel vaak beelden. Vroeger in de doka en nu via de computer. Ook dat doe ik zuiver op gevoel.
Ik houd ook van mystieke beelden, misschien omdat het hele leven voor mij ook een mysterie is.
Marlo Broekmans, Diana Blok, Corinne Noordenbos en Sally Mann zijn grote inspiratiebronnen voor me.
Contact:
